[άβελ]-Ταφ είπε: μεγάλα ή χωρίς;

δε μεγαλώνεις. σε μεγαλώνουν. όχι στα πόδια τους. οι απαντήσεις σε μεγαλώνουν, που έρχονται να λύσουν απορίες. απ'τις πιο βαθυστόχαστες μέχρι τις πιο απλές. ''γιατί ρε γαμώτο να καεί κι αυτός έτσι; αφού παλιά έγραφε καλά κομμάτια..'' ,ρωτάς. ''ε κάπως πρέπει κι αυτός να βγάλει το εφάπαξ..'' ,σου λένε. και σου σερβίρουν το ξεπούλημα στην πιο απλή του εκδοχή, σαν αναπόφευκτη επιλογή. και κάπου εκεί, σε μια τέτοια απάντηση μπορεί να βρίσκεται και το τέλος μιας κάποιας εφηβείας. κι ούτε να σκεφτείς να την αναζητήσεις, γιατί γυρνάς την πλάτη στα ερχόμενα, που 'ναι πολλά και λειτουργούν αντίστροφα γιατί μονάχα απαντούν . με την ερώτησή σου ν' ακολουθεί σαν μια ιδέα αντίθεσης ''μα γιατί;΄''. μέχρι να σου κοπεί η ανάσα είναι και θα μουδιάσεις απ' τη συνήθεια και δε θα ξαναρωτήσεις.
δε μεγαλώνουμε. μας μεγαλώνουν. τα ρούχα, τα παπούτσια, τα φοιτητικά ιδρύματα, οι μπροσούρες, τα είδη καπνιστού, τα ήδη ειπωμένα. οι περιστάσεις μωρέ και οι συνθήκες. κι οι άνθρωποι μωρέ. κι αυτοί. που όλο φοβούνται και δειλιάζουν ,ψάχνουν αρχές και βρίσκουν τέλη, λερώνονται και προχωράνε, υπόσχονται και αναιρούν κι αναπαράγουν μουσικές και λόγια και σιωπές, ψέματα και αλήθειες και χαρακτήρες αναπαριστούν, συντηρώντας ,τελικά, το φαύλο κύκλο μιας αμφίδρομης σχέσης : όσο τα μεγαλώνουμε θα μας μεγαλώνουν. γι' αυτό τη σημασία σας στα πιο μικρά. και κάπου εκεί θα μας βρείτε κι εμάς. στην άκρη ενός μόλου ,κάτω από ένα φάρο να πίνουμε μπύρες και να σχεδιάζουμε ταξίδια ,μουσικές, παραστάσεις και να γελάμε..να γελάμε!


ΠΡΟΣΟΧΗ : οι φωτισμένες τούρτες δεν παχαίνουν, μεγαλώνουν!

μπουένας νότσες αμίγκος
και όνειρα γλυκά (το εννοώ..είναι πολύ ωραίο να βλέπεις όνειρα)

[άβελ]-Ταφ